Al magná

 

Alč done, u i'č quě 'l magná

ch'al bragŕla e ch'ui friz al má

e s'u i'ei d'amstěa 'd queicoz da fa stagnŕ

alč, ch'u i'č 'l magná, curě 'zgagiŕ ‘s la stra.

 

 

Ui sort 'na gegua che 'n má la rěaz

'na pignata e 'n padlé ch'u něaz:

 

             « E s'um i a rangči prope da caplavů

                la mi bela ‘ngaseta l’č qui ch’l’av specia vu! »

 

 

Al magná seinsa di queicoz,

al fa fua e l’an-nuala tcoz:

 

               « Vist ch’um i’ei rangiai prope da galantom

                  parola ch'av la dagh, e cito col mi om! »

 

 

 

Ma u su om, ch' l'era 'dré da l'is

l'ha sentě e u s'č 'nturtiŕ cme 'n ris,

e l'č sautŕ 't fuar an co 'n taré 'nt al má

e zi d'al gran varloche 'ns la plata d'al magná.

 

 

Al magná seinsa di 'n suspir

al va via pi mol che dir

seinsa ciamŕ dutur né avucaté

u s'č stagnŕ la plata cumpeind di soi padlé.

                     

    Trascrizione, con qualche aggiunta, di " Donne, gh’č chi ‘l magnano " , canzonetta lombarda nel repertorio dialettale  di Nanni Svampa.

sara