Al magná
Alč done, u i'č quě 'l magná
ch'al bragŕla e ch'ui friz al má
e s'u i'ei d'amstěa 'd queicoz da fa stagnŕ
alč, ch'u i'č 'l magná, curě 'zgagiŕ ‘s la stra.
Ui sort 'na gegua che 'n má la rěaz
'na pignata e 'n padlé ch'u něaz:
« E s'um i a rangči prope da caplavů
la mi bela ‘ngaseta l’č qui ch’l’av specia vu! »
Al magná seinsa di queicoz,
al fa fua e l’an-nuala tcoz:
« Vist ch’um i’ei rangiai prope da galantom
parola ch'av la dagh, e cito col mi om! »
Ma u su om, ch' l'era 'dré da l'is
l'ha sentě e u s'č 'nturtiŕ cme 'n ris,
e l'č sautŕ 't fuar an co 'n taré 'nt al má
e zi d'al gran varloche 'ns la plata d'al magná.
Al magná seinsa di 'n suspir
al va via pi mol che dir
seinsa ciamŕ dutur né avucaté
u s'č stagnŕ la plata cumpeind di soi padlé.
Trascrizione, con qualche aggiunta, di " Donne, gh’č chi ‘l magnano " , canzonetta lombarda nel repertorio dialettale di Nanni Svampa.