Al Marchèiz

                                                               

                        

                 « No onsó nomì i cascé e mosà ! »

 

 

      « Eh, ma ci manca poco »

 

 

Reid 'me 'l maine 'd 'na scùa

al Marchèiz al pasava 'dvá 'l cafè

sèimpr tit austì

capè, bastó e du scarpe listre,

u salitava 's done

'n col capè 'ns u stome

e, bèla fèrm,

an con la drécia, 'd poncia,

us dava 'n cauz ant u talò d'la snèstra.

Roba da sgnur,

csi vighe.

 

Seimpr ant la gìazia,

o quaze,

a sèintle prigà e vighe 'l bavéte

l'era mei che  au cine,

e 'm viz ancur  

'd in quater 'd nuveimber

ant la gizieta d'u zmantìare,

mi e 'na matéta,

uardàs ant i ùag e rìe

e na bandìara 'n mèz,

ch' an so pì 'di

s' la l' ava cila o mi

ma ch' as uardavo,

dudz' an aprì

e culur di pum grané,

a l' ho 'ncur cèr dadvá.

 

Schiza Vincèins, dop a tanc an,

ma cul gran rie

l'era poi manch per ti

e grasie Vincèins, ancur ades,

che certa robe

i s a zmantìo pì.

 

sara