« No onsó nomì i cascé e mosà ! »
« Eh, ma ci manca poco »
Reid 'me 'l maine 'd 'na scùa
al Marchèiz al pasava 'dvá 'l cafè
sèimpr tit austì
capè, bastó e du scarpe listre,
u salitava 's done
'n col capè 'ns u stome
e, bèla fèrm,
an con la drécia, 'd poncia,
us dava 'n cauz ant u talò d'la snèstra.
Roba da sgnur,
csi vighe.
Seimpr ant la gìazia,
o quaze,
a sèintle prigà e vighe 'l bavéte
l'era mei che au cine,
e 'm viz ancur
'd in quater 'd nuveimber
ant la gizieta d'u zmantìare,
mi e 'na matéta,
uardàs ant i ùag e rìe
e na bandìara 'n mèz,
ch' an so pì 'di
s' la l' ava cila o mi
ma ch' as uardavo,
dudz' an aprì
e culur di pum grané,
a l' ho 'ncur cèr dadvá.
Schiza Vincèins, dop a tanc an,
ma cul gran rie
l'era poi manch per ti
e grasie Vincèins, ancur ades,
che certa robe
i s a zmantìo pì.