Ciciciciuìt ciciciciuìt
du cocorite 'nt 'na gabieta
chi cantavo au su
'nt cula stansieta pcita
'n col pavimeint 'd mó n rus
e manch pì tant an pià,
u zbat d'la fnestra
'l tendeine cere
e queica pianta 'nturn.
Datsà la gèint,
stai zì tic anturn
a's cul cariete 'd legn
ancò 'l balete 'rionde
tite 'mpajaje 'd corda.
Vuvrum, vuvrum d'al machine 'ns la stra
e " Chiamate urgenti " cul cartèl
ancontra la miraja,
al piano an facia ‘l fnestre
e vuz at for da l’is,
ma taze 'd cui ch'i spìacio
senteinsa ai soi maquè.
E dadlà cil,
an mez ai soi papìai
scheina a la porta
ch'us gira, ut uarda,
e vist non vist
ut diz t'hai neint du tit.
Ma s'ut mandava ai raggi
t'ave za 'n pìa dadlá.
L'era 'n carstiá u dutur
e l'era prope 'n gamba,
'n co u su parlà 'n dialét
e cul andà a pas d'om
an gir aulong al straje,
e u i'è du cocorite 'ncur
ant queica part d'al cuar
ch'i canto at for da l'is:
ciciciciuìt, ciciciciuìt...
...l'è neint du tit...
...l'è neint du tit...