La
uèra
Suldai partì,
la patria l'av ciama,
e 'ndèi a giuntà la pel
ch'av doma la midaja.
Da pi che mond la uèra
l'è na quistió 'd munèida,
e a sparàs ant i ùag
ui va cui ch'in l'han neint.
Cui che fin chi so 'cá
seinsa 'n lavù o 'n toch 'd pá
la patria l'ai zmantìa
e l'an sa manch s'ij so,
ma quand ch'u i'è da parte,
doma ou,
si sate ch' l'as aviza!
Anlur i so i soi fi!
Ma cila l'el 'na mare?
La patria, a i oma 'mpreiz,
i so 'l gaiofe 'd i auc,
la bursa 'd cui ch'i cmando
i crìo e is fa 'l razó,
pitost che mulà 'l mas
ij mando drec al front,
ancontra ai disparai
d'in autra part d'al mond
d'ancoi a 'dmá
" nemiz "
bele seinsa mutiv.
Acsì 'ntré disparai
is maso e is rompo i os
e cui ch' ui riva 'cá
i son paze cme d'i agnè.
Cui chi cmandavo prima
bugianda i fil da suta
i cmando pì bè 'ncur,
per veinc o pers ch'i abo
la uèra l'è 'n prufit,
e cui ch'i perdo seimper
bele decò s'i han veinc
da quand ch'u i'è nà 'st mond
i son cui seinsa deinc.