« Ma uà, ma uà,
ma uarda, ma uà ! »
Matìa tich e toch
u sbuca dal cancel
e 'l cur ans u sapè.
Niauc, scaraboc
piantai ant la su riva,
stivai e braje chìarte,
al bastó 'n má e 'na brancà 'd limase
a i oma za fac la puve
bèle ‘n mez a la fanga,
e lì u i'è 'mprima cil.
An sìa d'al nivle schire
i han za trac zì du tit.
La 'n fond la nuz,
granda la nuz,
la tra zì 'ncur d'al gute
e queica foja seca.
Matìa 'l va 'ca,
e 'dré i barbiz u rij.