U
Signur
« 'si bel, 'si car »
ancur pi grand che 'l mar
« 'si brav, 'si gist »
e u i'è mai né ch' l' ha vist.
Ma se u Signur l'è 'n sìa
t'an poi neint vigle qui,
e se u Signur l'è Cil
t'an poi neint vigle ti,
t'an n'hai né uag né testa.
Ma se u Signur l'è ji
e 'nt la su perfesió
al cumpreind tit al robe,
l'è dapartit
e per sulì u sa tcoz,
un cumpreind decò niauc,
ch’a foma part d’al mond,
e anlur a soma Cil
o ch'a n'an soma 'n toch.
Ma s'al cumpreind prope tcoz,
al cumprèind decò u Diau,
che s'u i'è 'n Signur e 'n Diau
o se u Diau l'è d'auter
u Signur un n'è pi ji
o ch’un cumpreind pi tcoz,
e che Signur ch' l'è 'ncur
cul ch'ui na manca 'n toch?
Anlur a soma u Diau!
E alèrta geint, stè 'teint
ch'ui fond i lincuntrare.
Pover Signur, quant bale
ch'i quinto 'ns u tu cont:
chi ch' ut fa bianch, chi rus,
chi ch' ut strafugna e ut tira
per 't sie da la su part,
per fat di cul ch' ui smia,
per 't sie cul ch'al vo cil.
E it dizo lur se fa,
chi benedì e chi no,
chi purtà 'n sìa e chi neint
beja 'ngiungiai a 's l'autè
a prigà suquì e sulá,
la fam, la uèra, i pover...
dai da prigà e 'ngiungiase...
At fuar is uardo manch,
e vist non vist
is a scaliso e i crio,
i badalìco e is maso
per neint o per queicoz,
per Ti o per la Madona
e ciaschedì,
a 'nsiste l'ampusibo
cunvint d'u su perquai,
d'i fac e d'al parole,
sighir 'd la su razó.